woensdag 23 februari 2011

Gevraagd: oude exemplaren van 'Puk en Muk'

Hebt u op zolder wellicht nog oude boekjes liggen waarin het illustere duo Puk en Muk de hoofdrol speelt? Dan ben ik als verzamelaar wellicht geïnteresseerd. Neem contact met me op via onderstaand e-mailadres, liefst vergezeld van een afbeelding van het boekje. Misschien worden we het daarna eens over de prijs.
Voor de goede orde en om misverstanden te voorkomen: onder 'oud' versta ik uitsluitend en alleen de exemplaren die vanaf eind jaren twintig tot de jaren vijftig afkomstig waren van het R.K. Jongensweeshuis in Tilburg. Vanaf de jaren zestig zijn tal van andere Puk en Muk-series in allerlei kleuren en formaten op de markt gebracht, onder meer door drukkerij/uitgeverij Zwijsen (rechtsopvolger van het R.K. Jongensweeshuis, als ik me niet vergis), maar die epigonen behoren niet tot mijn verzamelgebied. Alleen de kabouters uit het jongensweeshuis komen er bij mij in.







Reacties via onderstaande servicebalk of e-mailen naar krekwekdogt@hotmail.nl

zaterdag 19 februari 2011

Wilders' vrijheid van meningsuiting

Het moet niet veel gekker worden met die Wilders. Sinds jaar en dag schoffeert hij, zich verschuilend achter de grondwettelijk vastgelegde vrijheid van meningsuiting, complete bevolkingsgroepen en religies, maar zodra men hem van repliek dient is de wereld ineens te klein.

Dan weigert hij, vanwege nevenstaande cartoon op www.joop.nl naar aanleiding van zijn idee om een aantal tuigdorpen op te tuigen, deel te nemen aan een VARA-verkiezingsdebat. Eerst moest de cartoon van de website worden verwijderd, was zijn eis. 'Joop' heeft dit uiteraard en volkomen terecht categorisch geweigerd.

Of neem het filmpje dat Wilders "te walgelijk voor woorden" vond, hoewel de kinderen niets anders deden dan zijn eigen woorden letterlijk herhalen. Waarom worden die woorden, waarde Wilders, ineens walgelijk wanneer ze uit andermans mond komen, ook al zijn het dan kindermonden? Zijn deze kinderen soms de geestelijk vaders van volstrekt abjecte begrippen als 'kopvoddentaks'?



Het kan nog erger, las ik net op NOS Teletekst. Wilders' invloed is inmiddels zo groot dat hij er waarachtig nog an toe zelfs direct of indirect in geslaagd is de mond te snoeren van Koningin Beatrix. Met mijn republikeinse inborst ben ik niet snel geneigd het op te nemen voor leden van het koningshuis, maar dit gaat te ver. Hier zijn geen woorden voor. Zet 'm op, Bea! Want van de Rijksvoorlichtingsdienst moeten we het traditiegetrouw weer helemaal niet hebben.


Naschrift 26 februari 2011
Inmiddels heeft Oosterhuis zijn uitspraken genuanceerd, maar hij blijft bij de kern waar zijn boodschap om draaide: de koningin kon en kan niet vrijuit spreken.
Vanwege ernstige bedreigingen heeft joop.nl enkele dagen geleden alsnog besloten de cartoon van de site te halen. De terreur heeft gezegevierd.

Reacties via onderstaande servicebalk of e-mailen naar krekwekdogt@hotmail.nl

donderdag 10 februari 2011

Obesitastsunami

Een tsunami van obesitas overspoelt de wereld, las ik van de week in de krant. De gemiddelde BMI (body mass index) neemt in de westerse wereld buitengewone proporties aan, vooral in de Verenigde Staten.

Ik kan dat laatste uit eigen waarneming bevestigen. Ze vreten zich ongans aan junkfood, die Amerikanen. Het obligate blaadje sla tussen de driedubbele hamburger, weggespoeld met tal van halve liters cola, zet natuurlijk helemaal geen zoden aan de dijk (welke politicus versprak zich ook al weer met het hilarische ‘doden aan de zeik’?). Ze waggelen massaal over straat als aangeschoten varkens en hijgen zich, op weg naar de volgende McDonald's, zwaar zwetend het apelazerus.

Een fraai voorbeeld van de buitengewone effecten van een wat langer verblijf in de VS zag ik onlangs perfect aangetoond aan de hand van twee foto’s. Het betreft het wereldberoemde beeldhouwwerk ‘David’ van Michelangelo, normaal in alle rust vertoevend in de Galleria dell'Accademia in Florence. Zelf ben ik niet zo gecharmeerd van dit masculien ogend ventje met zijn onnatuurlijke krullenbol en veel te kleine piemeltje, maar goed, het schijnt een hoogtepunt te zijn in de geschiedenis van de menselijke beschaving. Om een of andere reden zien trouwens alle beeldhouwwerken uit die tijd - vijftiende en zestiende eeuw - er zo uit: allemaal krullenbollen met ondermaatse jongeheren, wasbordjes en de blik, meestal naar links, op oneindig.

Het beeld werd enige tijd geleden voor een maand of wat uitgeleend aan een museum in Amerika en daarna puntgaaf geretourneerd. Nou ja, puntgaaf… Toegegeven: het gereedschap(je) hangt nu wel hoog en droog onder een afdakje, zoals men in Brabantse contreien zo plastisch weet te zeggen.



Reacties via onderstaande servicebalk of e-mailen naar krekwekdogt@hotmail.nl

zaterdag 5 februari 2011

Geboren in 1809

Het Regionaal Archief Tilburg en de Nederlandse Genealogische Vereniging (NGV) afdeling ’s-Hertogenbosch-Tilburg zijn een kleine twee jaar geleden een uniek project gestart. Gesteund door 60 vrijwilligers krijgt het onderzoeksproject ‘Geboren in 1809’ vorm. Het is de bedoeling dat aan het eind van de rit, medio dit jaar, het doopceel is gelicht van alle Tilburgers die in 1809 geboren zijn, 338 in totaal.

Petrus en Franciscus
Het initiatief vloeit voort uit het feit dat Tilburg in 1809 van koning Lodewijk Napoleon stadsrechten had gekregen. Het jaar 1809 was daarnaast nog om een andere reden een mijlpaal in de Tilburgse annalen: op 27 oktober werd de beroemdste Tilburgse ingezetene aller tijden geboren: Petrus Donders. De op één na beroemdste Tilburger – of juister gezegd: een van de belangrijkste en meest betekenisvolle Tilburgers – was overigens ook een Donders. Franciscus Cornelis (1818-1889), hoogleraar geneeskunde en fysiologie aan de universiteit van Utrecht. Hij genoot wereldfaam als degene die door zijn baanbrekende ontdekkingen de oogheelkunde als medisch specialisme aanzien heeft gegeven. Op zijn geboortehuis aan de Nieuwlandstraat heeft de gemeente ergens eind 19e eeuw een gedenkplaat aan laten brengen, waarvan de tekst geschreven was door niemand minder dan Nicolaas Beets. Het was een (waarschijnlijk duurbetaalde) tekst van niks. Maar daarover meer in een latere blog.

Website
Van Peerke is veel bekend, maar van de overige in 1809 geboren Tilburgers, op enkele uitzonderingen na, erg weinig tot vrijwel niets. Het Regionaal Archief Tilburg en de Nederlandse Genealogische Vereniging daarover: “Het doel van ‘Geboren in 1809’ is om van alle 338 Tilburgers die in 1809 geboren zijn, de levensloop en levensverhaal boven tafel te krijgen: hoe oud zijn ze geworden, zijn ze getrouwd en met wie, hoeveel kinderen hebben ze gekregen, zijn ze wel of niet naar school geweest, welk beroepen hebben ze gehad, hoeveel zijn er in Tilburg blijven wonen, etc. Kortom: informatie verzamelen over beroepen, loopbanen, gezinssamenstelling, migratiepatronen en (an)alfabetisme van Tilburgers in de 19e eeuw.”
Het mooie is dat wij de vorderingen ‘live’ kunnen bewonderen op een speciale en zeer informatieve project-website. We treffen er alle namen en de inmiddels gevonden gegevens aan van de 338 Tilburgers, worden verder onder meer geïnformeerd over de geschiedenis van Tilburg en kunnen kennisnemen van een aantal bidprentjes. Kostelijke kost dus voor mensen met een historisch hart en liefde voor Tilburg.

Geloof en bijgeloof
De armoede in het Tilburg van 1809 was intens. In de ongeveer 9500 inwoners tellende stad was de wolindustrie net schoorvoetend aan haar opmars begonnen. Uitgerekend in 1809 werden de eerste spinmachines naar Tilburg gehaald, maar de wol moest nog altijd voor het grootste deel worden bewerkt door de talloze thuiswevers (onder wie de vader van Peerke) die allemaal in bijzonder kommervolle omstandigheden hun meestal grote gezinnen in leven probeerden te houden. Dat lukte maar matig, ook al omdat de toenmalige geneeskunde meer gefundeerd was op geloof en bijgeloof dan op kennis.
Ik heb tot nu toe alleen de Tilburgers bekeken wier achternaam met een A of een B begon (44 in totaal) en het is schrijnend om te zien hoe jong deze mensen vaak zijn gestorven. Zo overleden zeven kinderen tijdens of vlak na de geboorte en haalden vier kinderen de leeftijd van 5 jaar niet. Als dit ook geldt voor de overige Tilburgers uit 1809, betekent dit dat maar liefst een kwart van de Tilburgers in die jaren al op zeer jonge leeftijd gestorven is. Dertien personen overleden tussen hun 16e en 45e levensjaar (ook ruim een kwart). Slechts acht Tilburgers van de 44 werden ouder dan 76. Maria Catharina van den Bosch bereikte zelfs de gezegende leeftijd van 91 jaar, wat toen min of meer als een mirakel werd beschouwd waarin niemand minder dan Onze Lieve Heer zelve de hand had gehad.
In het komend najaar zullen de resultaten in de openbaarheid worden gebracht. Iets om naar uit te zien.

Reacties via onderstaande servicebalk of e-mailen naar krekwekdogt@hotmail.nl

woensdag 2 februari 2011

De kraai van tante Ellie

Vandaag hebben we tante Ellie naar haar laatste rustplaats gebracht. Voor zover je daarvan althans kunt spreken in het geval van een crematorium, zo’n doorgaans volstrekt troosteloze, neerslachtige blokkendoos die steevast in de brochure van de begrafenisondernemer wordt neergezet als een door de vele hemelse genoegens in zijn voegen krakend lustoord.

Tante Ellie was een bijzonder mens, over wie ik met gemak een boek zou kunnen vullen. Maar dierbare herinneringen zijn te kostbaar en te persoonlijk om ze zomaar met iedereen te delen. Alleen haar tamme kraai dient publiekelijk aan de vergetelheid te worden ontrukt.
Het beestje was op een goede dag met een kreupel pootje aan komen vliegen. Zijn – of haar, het geslacht van de vogel is steeds een raadsel gebleven – besluit om uitgerekend bij tante Ellie neer te strijken was een gouden greep. Hij kreeg er de meest liefdevolle verzorging die maar denkbaar was en wist dit zeer te waarderen: na genezing van het pootje was de kraai met geen stok meer bij haar weg te slaan.
Van de nood een deugd makend leerde zij hem vervolgens met eindeloos geduld praten. “Hé Ellie, Ellie”, kraste hij als hij honger had en "zuipe, zuipe!" bij een droge keel. Daarmee was zijn repertoire verre van uitgeput, zo mocht ik eens aan den lijve ondervinden nadat tante Ellie me op het hart had gedrukt om hem vooral strak aan te kijken. Dat deed ik. Met verbijstering en woede keken twee kraaloogjes terug. Toen draaide hij verbolgen zijn rug naar me toe en krijste, bewonderenswaardig articulerend: “Verrèkte gek, verrèkte gek!”

Jarenlang heb ik in de veronderstelling geleefd dat tante Ellie hiermee een uniek huzarenstukje had verricht. Maar dat is een misverstand. Op YouTube zijn tal van clips te zien waarop kraaiachtigen van alles en nog wat de wereld inschreeuwen. Maar het is allemaal tweede garnituur.
Het verschil? Tante Ellie, die wonderlijke vrouw die we vandaag naar haar laatste rustplaats hebben gebracht. Voor zover je daarvan althans kunt spreken in het geval van een crematorium, zo’n doorgaans volstrekt troosteloze, neerslachtige blokkendoos die zelfs door kraaien angstvallig wordt gemeden. Behalve dan de bijzonder zwaarmoedige ondersoort die met hoge hoeden, witte handschoenen en een uitgestreken smoelwerk met de kist aan de haal pleegt te gaan.




Reacties via onderstaande servicebalk of e-mailen naar krekwekdogt@hotmail.nl