woensdag 16 november 2011

De zesde pastoor van de Heikant

Na het afscheid van de geliefde Piet Meulemans - hij werd pastoor in Schaijk - kwam de parochie in de Heikant onder de hoede van de norbertijnen. Mgr. Bekkers had Gerard Bots benoemd tot pastoor en Stef Kuypers tot zijn kapelaan. Op 4 oktober 1964 werden zij met het nodige vertoon ingehaald. De tocht voerde van de brug over het Wilhelminakanaal aan het Lijnsheike – de parochiegrens - naar de Schans, waar uiteraard een natje en een droogje wachtten. Dat kon Bots bijzonder waarderen: hij was een bourgondiër pur sang en een zeer innemend mens, zullen we maar zeggen.


• Intocht pastoor Bots (op de foto de ‘witheer’ links) op 4 oktober 1964. Foto: Regionaal Archief Tilburg


Bots kon bogen op een niet-alledaagse achtergrond: hij was voor zijn benoeming in Tilburg-Noord aalmoezenier geweest bij de Koninklijke Marine en in die hoedanigheid uiteraard zeer gehecht aan orde en regelmaat. Dat hebben de Heikanters geweten, in het bijzonder de zondaars die zich elke week staand achterin de kerk plachten op te houden met de bedoeling zich na afloop van de communie zo rap mogelijk naar een van de kroegen in de buurt te spoeden. Daar wist Bots wel raad mee. Als een ware prelaat stelde hij zich bij het begin van de mis voor het altaar op en wenste pas te beginnen als alle gelovigen in de kerkbanken hadden plaatsgenomen, inclusief de heidenen die achter de laatste banken zaten te klaverjassen. Het kon soms even duren voordat de boosdoeners gezeten waren, tot enorme ergernis van alle andere gelovigen.

Graanhandelaar
Gerardus Johannes Bots, was op 29 juli 1916 in Wilnis geboren als het derde kind van de graanhandelaar Paulus Bots (1882-1963) en diens vrouw Maria Antonia Koehorst (1888-1984). Na hem zou Gerard nog tien kinderen geboren zien worden. Twee kinderen traden toe tot de Ordo Canonici Regularis Praemonstratensis (O. Praem.), beter bekend als de premonstratenzers en nog beter als de norbertijnen. Dat waren zijn broer Johannes Anthonius (1921-1990) en Gerard zelf.

Lastige tijd
Bots kwam in een kerkelijk lastige tijd naar Tilburg-Noord. De katholieke kerk was na het aantreden van Johannes XXIII aardig op drift geraakt, maar daarvan was rond De Schans vooralsnog niet veel te merken. Tilburg-Noord was in feite nog steeds een stuk platteland in de stad, de bewoners voelden zich veel meer plattelanders dan Tilburgers. Hun geloofsopvattingen en geloofsbelevening waren in de jaren vijftig blijven steken. Eigenlijk heeft Bots zich nooit echt in Tilburg thuisgevoeld: hij was meer een man van de mondaine wereld. Toch wist hij de Heikantse gemeenschap de nieuwe tijd in te loodsen. Hij lanceerde bijvoorbeeld – want in de verte doemden financiële zorgen op – de vaste kerkbijdrage, stond aan de basis van allerlei gespreksgroepen en was en passant verantwoordelijk voor de hoognodige restauratie van de kerk. En als het aan hem had gelegen waren er op de Schans ook nog eens een aantal appartementen gebouwd voor zijn kapelaans en zijn moeder. De tekeningen lagen klaar, maar zijn het stadium van de keukentafel in de pastorie nooit ontstegen. Dat had veel met zijn gezondheid te maken: die werd almaar slechter, voor hem reden om in 1970 terug te treden.

Er is weinig terug te vinden over hoe het hem daarna is vergaan. Vast staat echter dat de ouders en kinderen Bots bijzonder sterke mensen zijn geweest. Het gros bereikte een zeer hoge leeftijd. Dat gold ook voor Gerard, hoe broos zijn gezondheid in 1970 ook geweest moge zijn. Hij overleed op 8 september 2003 in Haarlem op ruim 87-jarige leeftijd.

• De eerste pastoor van de Heikant: lees hier.
• De tweede pastoor van de Heikant: lees hier.
• De derde pastoor van de Heikant: lees hier
• De vierde pastoor van de Heikant: lees hier
• De vijfde pastoor van de Heikant: lees hier.

(Gepubliceerd in 'Mooi Meegenomen', december 2011)

Reacties via onderstaande servicebalk of e-mailen naar krekwekdogt@hotmail.nl

zaterdag 5 november 2011

Het heksenboek

Na het succesvolle 'Koorts en Honger' komt radioloog Hans van den Broek over enkele maanden met een nieuw boek op de markt: 'Wonderen in het zonlicht'. Ook dit belooft weer een heel bijzondere bijdrage te worden aan de medische geschiedenis. Een inkijkje:

"De Deurnese arts en geschiedkundige, Hans van den Broek, [1948,‘s-Hertogenbosch] heeft nu een boek geschreven over de raakvlakken tussen de geneeskunde en de vele wonderen uit de periode 1300 tot 1750.
Hij heeft 2500 wonderen-mirakels uit Aerle-Rixtel, Amersfoort, Arnhem, Bolsward, Boxmeer, Brugge, Delft, Dordrecht, Halle, Handel, ‘s-Hertogenbosch, Kevelaer, Maastricht, Niervaert, Ommel, Rhenen, Stiphout en Scherpenheuvel tegen het licht gehouden. In deze mirakels blijken veel wetenswaardigheden en eigenaardigheden verborgen. Hans brengt ze graag en met humor voor het voetlicht.
Wat kunt U in het boek vinden? Waarom lamme kinderen hun krukken weggooien en ineens gaan lopen. Hoe gek men kon worden van de angst voor de duivel? Waarom botten na jaren weer op hun plaats schieten? Dat je vroeger echt alleen maar kon afwachten bij een niersteen. Wat je moest doen met een navelbreuk. Wat er gebeurde als je in de oorlog gewond was geraakt door een pijl. Wat men deed met verdronken kinderen. Hoe men een doodgeboren kind naar de hemel liet gaan. Wie de kramende vrouwen in een noodsituatie hielp. Waarom je blind werd na de mazelen. Wat een moeder met een kind met koortsstuipen deed. Lees over de eerste patiënten met syfilis in Nederland. Kijk wat gebeurde met kinderen die bijna stikten door wat ze in hun mondje stopten. Schrik mee bij een slag door de bliksem. Lees en realiseer U hoeveel honger er steeds weer geleden werd. Tussen alle wonderen door komen onverwachte juweeltjes aan vergeten kennis boven water over eieren, kippenveren, kaarsen, naamgeving van een Heilige, gebruik van kleuren, wisselkinderen en de gang van zaken rond het sterven. Laat U verrassen door de vele kleine vondsten. Denk mee met de bedachte oplossingen.
Met andere woorden: laat deze dokter U bij de hand nemen bij een rondwandeling door het religieuze landschap rond de 16e eeuw."

Dat belooft wat, waarde lezer! Uiteraard houd ik u op de hoogte zodra meer bekend is over de publicatiedatum, prijs en wat dies meer zij.

Tijdens zijn onderzoek naar medische wonderen in het Oost-Brabantse stuitte Van den Broek ook op de nodige verbazingwekkende verhalen over hekserij. Die verhalen pasten niet in zijn boek, maar hij vond het materiaal te prachtig om er niets mee te doen. Daarom schreef hij een lijvig artikel voor de lokale heemkundekring. En voor de lezer van deze blog. Lees en geniet!

het heksenboek

Reacties via onderstaande servicebalk of e-mailen naar krekwekdogt@hotmail.nl