zondag 25 november 2012

Probleemrubriek Hoofdlijn 169

Over enkele dagen valt Hoofdlijn 169 in de bus van degenen die zo verstandig zijn geweest een abonnement op dit kwalitatief hoogstaande dammagazine te nemen. Een van de vaste onderdelen - al bijna 25 jaar - is mijn probleemrubriek. Zes keer per jaar worden twee prijzen van 37,50 euro uitgekeerd aan de oplossers die op dat moment de hoogste treden op de 'ladder' hebben bereikt.
Interesse? Surf dan meteen naar de website van Hoofdlijn, neem een abonnement en krijg er nog een prachtboek bij ook!

Hieronder bij wijze van voorproef het dozijn problemen dat de oplossers in het komende nummer voor hun kiezen krijgen. Er zitten enkele ware kunststukjes tussen.



Reacties via onderstaande servicebalk of e-mailen naar krekwekdogt@hotmail.nl

woensdag 14 november 2012

Polycarpus, Guinefort van Bourgondië en Sint Nicolaas

In mijn familie waart een hardnekkig verhaal rond. Het gaat over ene oom Alphons die in 1920 vader was geworden en dat uitbundig had gevierd. Te uitbundig. De volgende ochtend was hem bij de ambtenaar van de burgerlijke stand glad ontschoten dat hij zijn zoontje Laurentius wilde noemen. “Noem hem dan maar naar de heilige van gisteren”, zei de dienstdoende ambtenaar tegen mijn wankelmoedige oom. De man had haast omdat de kegel van Alphons niet te harden was en hij bovendien zijn koffiepauze in rook op zag gaan. Dat ‘gisteren’ was 23 februari. En zo deed de kleine Polycarpus zijn intrede in de familie. Ze zijn hem toen hij wat ouder werd Pol gaan noemen, dat was nog enigszins dragelijk.

Hond
Natuurlijk weten wij allemaal wie Polycarpus was. Er gaat geen dag voorbij of hij is wel even in onze gedachten geweest. Maar mocht dit onverhoopt niet zo zijn: de heilige Polycarpus (69-156), onderricht door niemand minder dan apostel Johannes, werd vanwege zijn geloof levend verbrand. Dat was althans de bedoeling, maar het vuur slaagde er wonder boven wonder niet in zijn lichaam te verteren. Daarom werd de arme man alsnog onthoofd. En wat later heilig verklaard.
Heiligverklaringen waren tot na de Middeleeuwen aan de orde van de dag. Hoeveel het er zijn geweest is niet bekend, maar het zijn er in ieder geval vele tienduizenden. Omdat onze verre voorouders en hun prelaten niet zo nauw keken – zelfs ordinaire bisschoppen mochten toen nog heiligverklaringen afgeven - zijn ook tal van obscure figuren gecanoniseerd, met als absoluut dieptepunt in de twaalfde eeuw de heiligverklaring van Guinefort van Bourgondië. Guinefort was een hond… Tegenwoordig gaat dit proces een stuk moeizamer, de regeltjes zijn aanzienlijk aangescherpt. Volgens het canoniek recht van nu zijn voor een heiligverklaring twee aantoonbare wonderen nodig. Een en ander wordt in Rome bewaakt door een handvol bureaucraten dat de godganse dag met veel passie aangedragen mirakelen onderuit zit te schoffelen. Tot ongenoegen van de gemiddelde Tilburger die terecht niet begrijpt waarom zijn Peerke nog steeds niet is heilig verklaard.

Bierpompen

Wij hebben er geen fiducie meer in, in dat onafzienbare legioen heiligen, Sint Nicolaas en enkele anderen uitgezonderd. We geloven het wel, we laten Allerheiligen maar al te graag aan ons voorbijgaan. Hooguit worden hier en daar nog Allerheiligenmarkten gehouden, zoals de markt in het Groningse Winschoten. Die trekt elk jaar met gemak honderdduizend bezoekers, aangetrokken door volstrekt wereldse zaken als een kermis, een jaarmarkt en een heleboel bierpompen. De geur van heiligheid heeft er plaatsgemaakt voor die van frites, bockworsten en hamburgers. Zelfs de overheid is in deze ontheiligende maalstroom meegezogen: in 1960 besloot ze, anders dan in de ons omringende landen, een streep te halen door de vrije dag op Allerheiligen. Ook dat nog.
Gelukkig hebben we nog het Eenheiligefeest. Op 5 december. Ik verheug me erop.

Gepubliceerd in Mooi Meegenomen, oktober 2012.

Reacties via onderstaande servicebalk of e-mailen naar krekwekdogt@hotmail.nl

zondag 4 november 2012

Bladprobleempje. Of toch niet?

Zelfs zes om zes-probleempjes kunnen nog knap lastig zijn. Het materiaal is dusdanig uitgedund dat er altijd wel ergens een geniepig remisevariantje naar boven kruipt. Hier is er een ter oplossing, hedenmiddag vers gebakken. Wit speelt en wint. Ik heb geen ontsnapping voor zwart kunnen ontdekken en - net zo belangrijk - ook geen bijoplossing voor wit, maar uiteraard laat ik het finale oordeel graag over aan de deskundige bezoekers.
De oplossing geef ik niet, maar natuurlijk ben ik best bereid even te laten zien hoe het niet moet. Zo faalt 48-43 (25-30) 29-24? op (14-20!) 24x35 - naar 13 slaan komt in grote lijnen op hetzelfde neer - (22-27) 15x13 (27x47) 43-38 (47-36) 13-8 (36-27) met remise. Ook 48-43 (25-30) 43-39 (30-35) 32-28 (22-27) 39-34 loopt na (19-24) 29x9 (4x13) 15x4 (35-40!) uit op een fiasco. Probeert wit het met 42-37 (25-30) 29-24 (30-35) 24x13, dan is het een hopeloze onderneming om na (14-19) 13x24 (10-14) nog te winnen, de plusschijven ten spijt. Hoe het dan wel moet? Dat mag nu eigenlijk geen buitensporige krachtsinspanning meer kosten.

Reacties via onderstaande servicebalk of e-mailen naar krekwekdogt@hotmail.nl