Erven Lucas Bols

Laat ik nou - in Mulisch' epos De ontdekking van de hemel nota bene, waarin de hoofdrolspelers overigens alleen maar koffie, thee, wijn en bier tot zich nemen - een brief uit 2003 terugvinden waarachter indertijd een groot, persoonlijk drama is schuilgegaan, een drama dat mijn vertrouwen in de mensheid danig op de proef heeft gesteld. Na wat aarzeling heb ik besloten de lezer hiervan deelgenoot te maken. Het leven heeft nu eenmaal ook zijn duistere momenten waarvoor wij niet weg moeten willen lopen. Lees, huiver en wees op uw hoede bij uw bezoek aan de slijterij.


Aan:
Erven Lucas Bols
Amsterdam

Tilburg, 15 oktober 2003

Gechte heer, mevrouw,

Ongetwijfeld mag uw mooie bedrijf met zijn kostelijke producten zich koesteren in het bezit van een grote schare zeer tevreden medewerkers. Ik ken ze niet, maar neem voetstoots aan dat zij toegewijd en vrolijk hun werk doen. Van één hunner is mij niettemin bekend dat hij of zij ergens in de lentemaanden opvallend opgeruimd en zonnig de werkzaamheden heeft verricht. Zie hier mijn relaas.

Als dankbaar afnemer van uw jenevers en corenwynen is mij er veel aan gelegen de voorraad op peil te houden om te voorkomen dat ik op een hoogst onzalig moment met minder genoegen moet nemen. Daarom vul ik op gezette tijden mijn voorraad aan, waarbij ik – opgevoed als ik ben in de oer-Hollandse cultuur van calvinistische kruideniers – aanbiedingen niet uit de weg ga. Zo kwam ik in juni 2003 terecht in een slijterij in Tilburg Noord, om even later in het gelukkige bezit van drie liters jonge jenever weer te vertrekken.
Afgelopen weekend was de tweede fles aan de beurt. Pas de tweede, haast ik me eraan toe te voegen. Dat heeft, naar u zult begrijpen, alles te maken met de exceptionele zomer die me tijdelijk heeft doen uitwijken naar andere gerenommeerde spelers op de markt der alcoholica, onder wie de heren Heineken, Brand en Grolsch, benevens uiteraard onze lokale trappisten.

Het openen van een nieuwe fles heeft iets feestelijks. Men hoort de korte knak van het aluminium (of wat het ook zijn moge dat u in uw oneindige wijsheid eromheen heeft geschroefd) dan wel het zoete zuchten van de kurk en weet dat hemelse momenten in aantocht zijn. Behalve dan in dit geval. Na de korte knak bleek uw fles, tot mijn intense ontsteltenis en teleurstelling, aqua stillata in de meest pure vorm te bevatten. Leidingwater dus. Op de kwaliteit ervan viel overigens niets af te dingen. Op de prijs des te meer. Helaas ben ik niet meer in het bezit van de aankoopbon. Deze heb ik namelijk bij thuiskomst meteen weggegooid omdat ik als vaste doch prudente gebruiker van uw jenevers en corenwynen altijd vol vertrouwen de toekomst tegemoet heb gezien. En bovendien: hoe in zo’n curieus geval te handelen? Met een fles water verhaal halen bij de slijter in Tilburg Noord? Ik geef het u te doen!
De fles in kwestie – door een uwer medewerkers op het etiket overigens voorzien van het nummer L0056031452 – staat nog altijd in de kast. Indien u zich daartoe geroepen voelt, kunt u haar komen bezichtigen. Wellicht vindt u dan ook nog wat tijd om vervolgens samen met mij te genieten van een vorstelijk gekoelde borrel uit de inmiddels met een droge knak geopende derde en laatste fles. Haast is geboden!

Ik vond dat ik als doorgaans tevreden gebruiker u dit persoonlijke drama niet mocht onthouden. Mag ik u verzoeken mij te informeren over de uitkomsten van het interne onderzoek, dat u nu ongetwijfeld met gezwinde spoed in zult stellen? En wat uw medewerker betreft: dat het hem of haar heeft mogen bekomen!

Met vriendelijke groet,

Krekwekdogt
Tilburg


Enige tijd later later mocht ik een fraaie kist met enkele flessen jonge klare ontvangen. Vergezeld van de grootst mogelijke verontschuldigingen. Da’s toch weer klasse van de Erven Lucas Bols.

Reacties via onderstaande servicebalk of e-mailen naar krekwekdogt@hotmail.nl