Krekwekdogt woont in 'de schôônste stad van et laand' volgens de autochtonen en een verzameling rampspoed volgens vrijwel ieder ander. Hij schrijft over Brabant, de toestand in de wereld, heden en verleden, dammen en schaken, politiek, literatuur, Willem II (koning, voetbalclub en de sigaren), het dorp Helvoirt waarin hij is opgegroeid en wat er zoal nog meer op zijn weg komt. En dat allemaal vanuit de schôônste stad van et laand, waar ze nog weten hoe het leven geleefd moet worden.
vrijdag 21 januari 2011
Vermoeiende dagen blijven niet onopgemerkt
Na een arbeidzame doch vermoeiende dag ziet men er doorgaans niet meer op zijn best uit. Sommigen lopen op hun wenkbrauwen, bij anderen hangt de tong op de schoenen. Ook bij mijn buurman zijn de tekenen van vermoeidheid heel subtiel zichtbaar. Maar Wim - zo heet hij nu eenmaal, ik kan het ook niet helpen - is ondertussen wel de enige die in zijn eigen oren kan kijken. Nu u weer.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
ieuw!!!!!!
BeantwoordenVerwijderenYep!
Verwijderen