Vermoeiende dagen blijven niet onopgemerkt

Na een arbeidzame doch vermoeiende dag ziet men er doorgaans niet meer op zijn best uit. Sommigen lopen op hun wenkbrauwen, bij anderen hangt de tong op de schoenen. Ook bij mijn buurman zijn de tekenen van vermoeidheid heel subtiel zichtbaar. Maar Wim - zo heet hij nu eenmaal, ik kan het ook niet helpen - is ondertussen wel de enige die in zijn eigen oren kan kijken. Nu u weer.