Hij had er geen hoge pet van op, van de Sprinter. “Het is een softwarematige ramp”, vertelde hij. “Er zijn vierbakken en zesbakken. De vierbakken worden geproduceerd door Bombardier, de zesbakken door Siemens. Omdat de software niet goed op elkaar is afgestemd, leveren ze voortdurend problemen op. Loskoppelen van de vier- en zesbak veroorzaakt grote vertragingen, vastkoppelen ook.”
Vertel mij wat, dacht ik. In de tijd die ik met het vruchteloos aan- en afkoppelen de laatste jaren heb verprutst, had ik met succes een doorwrochte geschiedenis van de opkomst en ondergang van het Nederlands koningshuis kunnen schrijven.
“Ze schieten bij een beetje smeltwater onmiddellijk in de storing, de deuren zijn van bordkarton en weigeren doorlopend te sluiten of open te gaan, de intercom produceert alleen maar een hoop gekraak en gepiep, de stoelen bezorgen je een hernia, de airco functioneert matig en zo kan ik nog een tijdje doorgaan.”
“En je kunt er ook nergens piesen”, deed zijn maat een duit in het zakje.
Maar dat wordt opgelost. We krijgen plaszakken, werd vandaag bekend, waarin we onder de neus van de machinist – in vakjargon: de werkplek - ons plasje af kunnen leveren. De plaszakkenproducent wist de NOS bovendien te vertellen dat hij desgewenst ook poepzakken kan leveren. Wat een weelde, waarde lezer! Ondanks dat: grote verbazing, afkeer en hilariteit in heel Nederland.
Ben ik dan de enige die straks, als het nodig is, maar al te graag bij de machinist zijn aardappelen af zal gieten? Ooit een plasje gemaakt op een echte treintoilet? Precies, dan praat je wel anders.
Reacties via onderstaande servicebalk of e-mailen naar krekwekdogt@hotmail.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten