Het weer was toen even beroerd als nu. Het regende, er stond een ruige wind en de temperatuur bleef fors onder de maat. Gelukkig was de wedstrijd tegen de Fortunezen hartverwarmend. Willem II won die avond overtuigend met 2-0. Namens de Tricolores stonden onder anderen Van Gobbel, Feskens en Brocken op het veld. Maar de winst was vooral te danken aan een ander monument, een onvervalste stoommachine van Britse makelij. Zijn naam: David McKie Loggie. Hij scoorde in de 19e en 48e minuut en werd vervolgens door het onmenselijk harde centrale verdedigingsduo Duut & Liesdek snoeihard onderuitgehaald. Het was een teken van onmacht, radeloosheid en irritatie.
Toen Loggie, ondersteund door twee medewerkers van Willem II’s medische staf, het veld verliet, stak hij ten afscheid zijn hand in de lucht, maar hij begreep meteen dat van een gladiator een meer tot de verbeelding sprekende afgang mocht worden verwacht. Net voor de tunnel hield hij daarom halt, hees zich tussen de medische beroepsbeoefenaren in volle lengte, 1,81 meter, op en schudde met een vreemde grimas driemaal met zijn vuist. Toen kromp hij weer ineen en liet zich gewillig door de regenjassen afvoeren naar de medische inspectie en de doucheruimte.
Onaardige gedachte
Terwijl hij een paar meter voor mij met een gebalde vuist vlak voor de tunnel verpoosde, ging er een onaardige gedachte door mij heen: zouden de Nederlandse velden ooit een lelijkere voetballer hebben mogen aanschouwen? Want laten we eerlijk zijn, een móóie voetballer was Loggie niet. Hij hield er een rare motoriek op na, liep bonkig en stroef, passeerde tegenstanders puur op kracht en was op zijn best in scrimmage-achtige situaties, waarin techniek en souplesse loze begrippen waren.
Daar kwam nog bij dat zijn optreden extra cachet kreeg door zijn kaalheid (een nadeel bij het koppen, aldus de onvergetelijke Vlaamse sportverslaggever De Saedeleer: geen krijt op de pomerans), zijn angstaanjagende dijen, zijn voortdurend op storm staande gelaatstrekken en zijn alles overheersende neus. Geen wonder dat complete verdedigingen bij het opstomen van dit vervaarlijk ogend fenomeen doorgaans even slikten en eerbiedig opzij stapten. Helaas waren niet alle tegenstanders van toen doordrongen van enig historisch besef. Deze materialistische cultuurbarbaren bleken meer prijs te stellen op hun schamele winstpremie dan op het behoud van ons industrieel erfgoed.
Ik mis hem nog steeds. Met een robuuste stoommachine van het kaliber David McKie Loggie hadden de Eagles het gisteren mooi kunnen schudden.
David Loggie sloot in 1993 zijn loopbaan als profvoetballer af bij AZ en is daarna in Nederland blijven hangen. Hij verdient nu zijn brood als autoverkoper in de kop van Noord-Holland. Klik hier voor een hoogst amusant verhaal van David Loggie anno 2011.
Reacties via onderstaande servicebalk of e-mailen naar krekwekdogt@hotmail.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten