vrijdag 22 januari 2010

Bedevaart

Soms, als ik zwaar getafeld heb en me rijkelijk heb laten voorzien van geestrijk vocht, bekruipen me als geboren Willem II’er bange voorgevoelens en twijfels over een goede afloop. Zoiets kun je natuurlijk heel eenvoudig op z’n beloop laten, maar daar schiet de lokale mensheid niks mee op. “Kom”, zei ik daarom tegen mijn vrouw, “we gaan de toekomst van Willem II veiligstellen.”

Gewapend met twee droge worsten tuften we even later naar de kerk van Prinsenbeek. De heilige Gertrudis wordt daar al eeuwen door de plaatselijke boeren vereerd in de hoop op betere oogsten. Precies wat de Tricolores nodig hebben in deze barre tijden, een betere oogst dan de schamele opbrengst tot nu toe. We staken twee kaarsjes op, legden de worsten als offergave ertussen, prevelden wat devoots en stapten snel weer in de auto, want helemaal van Prinsenbeek naar Blerick, da’s geen kattenpis.
In de Blerickse parochiekerk zetelt naar verluidt de heilige Antonius van Padua, patroon van verloren zaken. Ook daar twee kaarsjes, want we zijn onderweg heel wat punten kwijtgeraakt en Antonius zal het kunnen billijken dat we die graag terug willen.
Aansluitend fluks & zonder dralen weer in de auto, nu in een ruk door naar onze eigen Hasseltse kapel, waar we kaarsjes opstaken voor het welzijn en welbevinden van ons allen in het algemeen en de aankomend interim-voorzitter van de club in het bijzonder. Want die zal het nodig hebben.
Dat alles bij elkaar moest genoeg zijn, vonden we toen we eindelijk thuis waren, maar voor de zekerheid trok ik een religieus verantwoord trappistje open en ontkurkte mijn vrouw een in de Postelse abdij gebottelde rode wijn om het gezelschap daarboven nog eens nadrukkelijk van onze goede bedoelingen te overtuigen.

“Toch ben ik er niet gerust op”, zei mijn vrouw. “En dan bedoel ik die worsten.” Even later had ik de koster in Prinsenbeek aan de lijn. “Ik zal eens kijken of ze er nog liggen”, zei hij. Een hoop gestommel en gekraak later kwam het bevrijdende antwoord: “Ze liggen er nog, maar nu niet meer. Dank voor uw gulle gaven.”

(Gepubliceerd in De Tilburgse Koerier, donderdag 28 januari 2010)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten