De zesde pastoor van de Heikant

Na het afscheid van de geliefde Piet Meulemans - hij werd pastoor in Schaijk - kwam de parochie in de Heikant onder de hoede van de norbertijnen. Mgr. Bekkers had Gerard Bots benoemd tot pastoor en Stef Kuypers tot zijn kapelaan. Op 4 oktober 1964 werden zij met het nodige vertoon ingehaald. De tocht voerde van de brug over het Wilhelminakanaal aan het Lijnsheike – de parochiegrens - naar de Schans, waar uiteraard een natje en een droogje wachtten. Dat kon Bots bijzonder waarderen: hij was een bourgondiër pur sang en een zeer innemend mens, zullen we maar zeggen.

• Intocht pastoor Bots (op de foto de ‘witheer’ links) op 4 oktober 1964. Foto: Regionaal Archief Tilburg

Bots kon bogen op een niet-alledaagse achtergrond: hij was voor zijn benoeming in Tilburg-Noord aalmoezenier geweest bij de Koninklijke Marine en in die hoedanigheid uiteraard zeer gehecht aan orde en regelmaat. Dat hebben de Heikanters geweten, in het bijzonder de zondaars die zich elke week staand achterin de kerk plachten op te houden met de bedoeling zich na afloop van de communie zo rap mogelijk naar een van de kroegen in de buurt te spoeden. Daar wist Bots wel raad mee. Als een ware prelaat stelde hij zich bij het begin van de mis voor het altaar op en wenste pas te beginnen als alle gelovigen in de kerkbanken hadden plaatsgenomen, inclusief de heidenen die achter de laatste banken zaten te klaverjassen. Het kon soms even duren voordat de boosdoeners gezeten waren, tot enorme ergernis van alle andere gelovigen.

Graanhandelaar
Gerardus Johannes Bots, was op 29 juli 1916 in Wilnis geboren als het derde kind van de graanhandelaar Paulus Bots (1882-1963) en diens vrouw Maria Antonia Koehorst (1888-1984). Na hem zou Gerard nog tien kinderen geboren zien worden. Twee kinderen traden toe tot de Ordo Canonici Regularis Praemonstratensis (O. Praem.), beter bekend als de premonstratenzers en nog beter als de norbertijnen. Dat waren zijn broer Johannes Anthonius (1921-1990) en Gerard zelf.

Lastige tijd
Bots kwam in een kerkelijk lastige tijd naar Tilburg-Noord. De katholieke kerk was na het aantreden van Johannes XXIII aardig op drift geraakt, maar daarvan was rond De Schans vooralsnog niet veel te merken. Tilburg-Noord was in feite nog steeds een stuk platteland in de stad, de bewoners voelden zich veel meer plattelanders dan Tilburgers. Hun geloofsopvattingen en geloofsbelevening waren in de jaren vijftig blijven steken. Eigenlijk heeft Bots zich nooit echt in Tilburg thuisgevoeld: hij was meer een man van de mondaine wereld. Toch wist hij de Heikantse gemeenschap de nieuwe tijd in te loodsen. Hij lanceerde bijvoorbeeld – want in de verte doemden financiële zorgen op – de vaste kerkbijdrage, stond aan de basis van allerlei gespreksgroepen en was en passant verantwoordelijk voor de hoognodige restauratie van de kerk. En als het aan hem had gelegen waren er op de Schans ook nog eens een aantal appartementen gebouwd voor zijn kapelaans en zijn moeder. De tekeningen lagen klaar, maar zijn het stadium van de keukentafel in de pastorie nooit ontstegen. Dat had veel met zijn gezondheid te maken: die werd almaar slechter, voor hem reden om in 1970 terug te treden.

Er is weinig terug te vinden over hoe het hem daarna is vergaan. Vast staat echter dat de ouders en kinderen Bots bijzonder sterke mensen zijn geweest. Het gros bereikte een zeer hoge leeftijd. Dat gold ook voor Gerard, hoe broos zijn gezondheid in 1970 ook geweest moge zijn. Hij overleed op 8 september 2003 in Haarlem op ruim 87-jarige leeftijd.

• De eerste pastoor van de Heikant: lees hier.
• De tweede pastoor van de Heikant: lees hier.
• De derde pastoor van de Heikant: lees hier
• De vierde pastoor van de Heikant: lees hier
• De vijfde pastoor van de Heikant: lees hier.

(Gepubliceerd in 'Mooi Meegenomen', december 2011)

Reacties via onderstaande servicebalk of e-mailen naar krekwekdogt@hotmail.nl