We gaan naar Rome

Over de vraag waar nu eigenlijk de roots liggen van onze beschaving kunnen historici eindeloos steggelen. Er zijn nogal wat kandidaten: de Chinezen, het oude India, de Mesopotamiërs, het Egypte van de farao’s, de Grieken, de Azteken en zelfs het legendarische Atlantis, waarvan het maar zeer de vraag is of het eigenlijk wel ooit heeft bestaan. Maar de werkelijke bakermat is toch buiten kijf het oude Rome.

De Romeinen kenden bijvoorbeeld efficiënte rioleringssystemen, hadden stromend (warm) water, toiletten, bibliotheken, ziekenhuizen, eminent onderwijs, stadions en theaters. De stad bracht schrijvers voort wier boeken de lezer nu nog boeien, dichters, filosofen, schilders en beeldhouwers, geneeskundigen, astronomen en wiskundigen. Aan de andere kant echter, want we moeten het beestje natuurlijk gewoon bij zijn naam noemen, hielden zij er óók megalomane denkbeelden op na, hadden een onnavolgbare obsessie voor seks & erotiek en waren ongelooflijk arrogant en heerszuchtig.
Er is in ruim tweeduizend jaar kortom niet veel veranderd. Berlusconi bijvoorbeeld, die wij allen kennen als een godverlaten pias die – als hij toevallig even niet bezig is met het breidelen van de pers, het vermeerderen van zijn toch al kolossale vermogen of het versieren van jonge meiden – zijn land met de neus in de wind en de pik vooruit naar de sodemieter helpt, zou zich prima staande hebben gehouden in het klassieke Rome.

Niettemin, waarde lezer, ligt in dat toen al volkomen verloederde en door weelde, krijgszucht, corruptie en losbandigheid gekenmerkte Rome de kiem van wat wij nu zijn, denken en doen.



Grafische voorstelling van Rome omstreeks het jaar 100 na Chr.
Linksboven het Colosseum

Uiteindelijk is het Romeinse Rijk aan zijn eigen decadentie ten onder gegaan. Wat zich daarna heeft voltrokken is ronduit verbijsterend: de mensheid kwam in de duistere Middeleeuwen terecht, een eeuwenlange periode van verval en ellende. Pas vanaf de zestiende eeuw, meer dan duizend jaar na de val van Rome, slaagden onze voorvaderen er langzaam maar zeker in weer op gelijke hoogte te komen met het beschavingsniveau van het Romeinse Rijk.

Krekwekdogt reist vandaag af naar Rome om zijn pennetje nog eens te scherpen. En zich te laven aan het verrukkelijke eten en de gloedvolle wijnen. Wat dat betreft zou hij zich in het oude Rome kostelijk hebben vermaakt, moeten we vrezen.

Reacties via onderstaande servicebalk of e-mailen naar krekwekdogt@hotmail.nl