We hadden medelijden met de Chinees - een tenger doch zeer pezig ventje, zoals trouwens vrijwel alle Chinese mannen tengere doch zeer pezige ventjes zijn (de weinige gezette exemplaren verdienen op een enkele uitzondering na de kost als worstelaar of gaan gebukt onder een bij gebrek aan betrouwbare geneesmiddelen ernstig verwaarloosde metabolische aandoening) - die ons in zijn riksja door een stukje authentiek Peking moest laveren. Zwaar werk. De man zweette dan ook als een Vlaams molenpaard, maar liet zich ten overstaan van die twee decadente westerlingen niet kennen en trapte zich het leplazarus.
In een scherpe bocht, net voor een smal, bol bruggetje dat sterke gelijkenis vertoonde met die in Giethoorn, was het even dringen geblazen. Zo’n twaalf riksja’s en driehonderd fietsende Chinezen wilden allemaal tegelijk over de hobbel. Terwijl de Chinezen zich vol overgave stortten in wat ongetwijfeld een collectieve vloekpartij zal zijn geweest, viel ons oog op een redelijk bevolkt, beetje groezelig restaurant. Het uithangbord maakte, tot onze geringe verbazing maar grote ontsteltenis, duidelijk dat we hier te maken hadden met hèt hondenrestaurant van de Chinese hoofdstad. Op de menukaart, die goed zichtbaar buiten hing, was bij elk gerecht de desbetreffende hond geportretteerd. We telden er in alle gauwigheid 14. Veertien! Hoe zou, zo filosofeerden we in de riksja, een driegangenmenu eruitzien? Als amuse een feestelijk gemarineerde Chihuahua, een pittige Mechelse Herder als hoofdgerecht en ter afsluiting nog even lekker naknabbelen op een op de huid gebakken Pekineesje?
Alle reden kortom voor een wijs en gratis verstrekt advies aan alle lezers die een reis op het menu hebben staan naar een of andere exotische streek. Geniet er ten volle van, maar neem vooral de moeite menukaarten wat kritischer dan normaal te bestuderen. Het Pekineesje zult u, waarde lezer, er waarschijnlijk niet op aantreffen. Maar het is zeer de vraag of dit betekent dat u gerust kunt gaan voor wat zo generiek wordt omschreven als ‘Chinese meat’ of – nog dubieuzer – de mixed grill. U moet het natuurlijk helemaal zelf weten, maar kom achteraf niet aanzetten met het verwijt dat ik niet heb gewaarschuwd.
Even nog voor alle zekerheid en de goede orde: afhaalchinezen rangschik ik ook onder de rubriek ‘exotische streken’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten