Poëet

Voor mij liggen de ingebonden jaargangen 1924 tot en met 1929 van ‘NOAD-Nieuws’, een krantje dat bij thuiswedstrijden van deze eerbiedwaardige Tilburgse voetbalvereniging onder het publiek werd verspreid. Ik heb altijd een voorliefde gehad voor dit soort historische lectuur. Zo’n vergeeld krantje heeft immers veel méér te bieden dan alleen maar het woordje vooraf van de voorzitter, de opstellingen en de competitiestanden. Het geeft de lezer inzicht in de cultuur van die dagen, de manier van leven, de humor en niet te vergeten de koopwaar van de plaatselijke middenstand.
De toenmalige voeballiefhebbers waren, zo blijkt, sterk geïnteresseerd in rookgerei, hoeden en petten, ‘Rund-, Kalfsch- en Varkensvleesch’, ‘Ondergoederen en andere kleeding’, ‘Behangselpapier’, ‘Vogelzaden, Kippen- en Duivenvoer en Grutterswaren’ en uiteraard een forse pint: ‘Bezoekt na afloop van den wedstrijd cabaret De Lindeboom. Optreden van het gevierde Vlaamsche Duo Jeffranso’s met wederom schitterend repertoire’. Ons vertrouwen in deze laatste mededeling is overigens niet overweldigend.


Voor Willem II had men toen nog een heilig ontzag. De Tricolores konden een dikke tachtig jaar geleden dan ook bogen op een serie klinkende namen. In het doel Mathijsen, achterin de backs Stevens en Brekelmans, op het middenveld Jole, Mommers en Schollaert en voorin Engel, Horsten, Van Son, Leijnen en Gielens. De angst voor dit elftal droop werkelijk van de pagina’s. Ook al had de redacteur nog zo zijn best gedaan om het defaitisme binnen pruimbare proporties te houden, verder dan één armzalig lichtpuntje was hij niet gekomen: “In plaatselijke ontmoetingen zijn beide partijen in den regel in hun besten vorm, zoodat we a.s. Zondag wel de mooiste wedstrijd van het seizoen hebben”.

Een probleem dat de huidige voetballiefhebber bij tijd en wijle aardig dwars kan zitten, was ook in de jaren twintig van de vorige eeuw kennelijk in volle hevigheid aanwezig, getuige het werkstuk van een tientallen coupletten doorzeurende NOAD-poëet. ‘Aan de vrouwen en meisjes’, heette zijn langdradige ontboezeming, waarvan alleen de eerste twee coupletten enigszins aan de tand des tijds zijn ontkomen. Sterker nog: als ooit nog eens een standaardwerk wordt geschreven over erotiek in de poëzie, mag het eerste couplet daarin beslist niet ontbreken:

“Lieve, brave, leuke poesjes
Van het vrouwelijk geslacht
Ik hoorde van Uw lieve lippen
In stilte reeds een kleine klacht

‘k Hoorde ze die harde woorden
Uit Uw lieflijke snuit:
‘Ik had zoo graag dat mannie thuis bleef
En toch trekt-ie er tusschen uit’.”

Maar zelfs de poëet en de poesjes met hun lieve lippen konden niet verhinderen dat NOAD ook deze titanenstrijd tegen de Tricolores kansloos verloor.

Er kan veel gebeuren in een kleine eeuw. Vanmiddag zijn de Tricolores voor de zoveelste keer in deze voetbaljaargang geducht tegen de lamp gelopen. Tilburg maakt zich op voor het ergste. De tijd dat gerenommeerde ploegen met knikkende knieën en onder het prevelen van wanhopige schietgebedjes de grasmat aan de Goirleseweg betraden is voorbij. En met de poëten is het ook al niet meer wat het geweest is.